“We mogen het hier op aarde alleen maar even vasthouden”.

Dat was een wijze uitspraak van mijn oom Wim. Ik sprak eens mijn bewondering uit over het vele land dat hij had gekocht tijdens zijn leven en dat dit toch wel een heel rijk bezit was. Hij lachte een beetje cynisch en zei toen “je kunt het beste maar land kopen jongen want dieven kunnen land niet stelen, ze kunnen er hooguit over heen lopen”. En direct gevolgd door de tweede oneliner uitgesproken in een prachtig streekgebonden dialect “We mogen het (bezittingen) hier op aarde alleen maar even vasthouden en voor je het weet is alles om en voorbij”

Aan die wijze woorden moest ik denken toen Pascal mij dondermorgen heel vroeg belde en vertelde dat hij afscheid had genomen van onze vriend Kees. Het ging niet goed met hem dat wisten we allemaal, maar dat het zo snel achteruit zou gaan was een totale verrassing.

Kees den Hoed was een leven lang duivenliefhebber in hart en nieren en eigenlijk als duivenmelker geboren. Zijn vader had duiven en zijn opa ook, zelfs tot op zeer hoge leeftijd was opa den Hoed een fervent duivenliefhebber.

Ik leerde Kees kennen begin jaren 70. Ik was toen zelf net komen wonen in Ammerstol. Onze eerste ontmoeting was bij Han ten Hennepe (de plaatselijke olieboer en duivenmelker) waar ik toen net mee in combinatie was gaan spelen.

Kees vervulde op dat moment zijn dienstplicht en was gekleed in een groenbruin soldaten pak. Onder zijn baret prijkte een weelderige bos donker haar dat reikte tot op zijn schouders. Dat was iets waar ik als ex-marinier een beetje vreemd van stond te kijken en toch echt even aan moest wennen. Maar we hadden direct een klik, want postduiven en de Rolling Stones waren onze gezamenlijke passies en dat is altijd zo gebleven!

Onze vriendschap is een leven lang blijven bestaan. Ik kan een boek vullen met prachtige verhalen en gebeurtenissen. Maar dat is allemaal verleden tijd en “om en voorbij”. Ik ben dankbaar dat ik Kees ruim 50 jaar lang tot mijn vrienden heb kunnen rekenen. Kees was trouw in zijn vriendschappen en gewoon een goeie vent met zijn hart op de juiste plek. De laatste jaren kreeg Kees longproblemen en het was duidelijk een crime voor hem dat hij afstand moest doen van zijn geliefde duiven.

Maar Kees maakte er ondanks zijn grote handicap gewoon toch weer wat van ! We zullen je nooit vergeten Kees, we gaan je missen man !! Ans en familie sterkte !!