Op maandag lees ik vaak een paar blogs van liefhebbers die zelf goed met duiven spelen. Het is leuk om te lezen wat er in het hoofd van deze liefhebbers afspeelt. Vaak zijn hun bevindingen ook heel herkenbaar. Ad Schaerlaeckens en Kees Bosua horen ook bij de liefhebbers wiens blog ik regelmatig lees. Het thema massa inkorvers wordt de laatste tijd steeds vaker ter berde gebracht. Kees deelt zijn gedachten met zijn lezers en Kees vraagt zich af of hij in de toekomst nog wel aan een zo achter gebleven sport wil blijven deelnemen. Een sport die niet valt uit te leggen aan normaal denkende mensen. Kees heeft het dan over onze sport waarbij de ene 400 duiven in kan zetten en de andere maar 10. Ad stelt dat een sport waar de een 10 duiven inkorft en de ander 400 het niveau van belachelijkheid niet eens haalt. Klare taal waar ik het hartsgrondig mee eens ben.
Ik hoor en lees ook dat in België een aantal professionele liefhebbers hard bezig zijn om hun achterstand in te halen (ten opzichte van de Nederlandse professionele hokken). Een aantal jaren terug kwam Ad al met cijfers waar mee hij liet zien dat veel top liefhebbers in België met steeds meer duiven gingen spelen. Dat lijkt mij een logisch gevolg (met dito opbrengst) van gezond verstand. Massa inkorven geeft nu eenmaal dezelfde voordelen in België als in Nederland. Ad komt met een mooi voorbeeld, Bart van Oeckel heeft afgelopen week al 214 duiven mee gegeven naar Melun. Ook refereert hij aan de super uitslag van Stefaan Lambrechts afgelopen weekend. Stefaan heeft 109 duiven ingekorfd op Melun en speelt 99 prijzen en speelt eigenlijk de hele uitslag op een hoop. Stel, schrijft Ad verder dat Stefaan volgend jaar met 300 duiven zou gaan spelen. Ad realiseert zich maar al te goed wat dat dan zou gaan betekenen. Het zou de doodsklokken doen luiden voor de beroemde duivenprovincie Antwerpen. Een doemscenario waar eigenlijk niemand aan moet denken.
Stel, zeg ik dan, dat Stefaan inderdaad volgend jaar met 300 duiven zou gaan vliegen en Bart van Oeckel zou gaan verhuizen en ongeveer 900 meter achter Stefaan zou gaan wonen. Hoeveel duivenliefhebbers zouden er dan over 3 jaar nog in die regio met duiven spelen? Ik denk dat we dan een nog veel grotere ramp kunnen verwachten. Want twee van zulke hokken versterken nog eens gigantisch het gevreesde effect van duiven die bij en met elkaar in koppels naar huis toe komen vliegen.
En precies dit verschrikkelijke doemscenario is nu al een aantal jaren terug in de provincie Zuid-Holland werkelijkheid geworden. Dit is nu precies waar ik al jaren over schrijf en waarom ik columnist ben geworden. In mijn eerste column voor “Het Spoor” beschrijf en voorspel ik wat ons te wachten staat en noem daar de namen van De Bruyn en Verkerk. Deze liefhebbers staan wekelijks niet (zoals ieder ander) op een eerste duif te wachten maar op koppels duiven die daar massaal op hun hokken vallen. Nu we het over een “stel dat” effect betreffende Stefaan Lambrechts hebben gaan we achter onze oren krabben en nadenken. En hopen we maar dat dit scenario niet in “het echt” plaats zal gaan vinden.
Hier in mijn regio is “het echt” wel de afschuwelijke werkelijkheid geworden. Dien gevolge heeft in mijn regio dan ook praktisch een ieder de moed opgegeven. Ik schrijf dit blog omdat ik hoop dat nu eindelijk iedereen dat ook eens in gaat zien. Duivensport in Zuid-Holland is geen sport meer maar een grote frustratie voor diegene die nog enige ambitie hebben. En zonder ambitieuze liefhebbers is elke sport gewoon zo dood als een pier. Bestuurders wordt wakker en doe de halsband af waarmee je vastzit (vaak ook onbewust) aan het netwerk van een paar mensen. Deze mensen zijn niet echt geïnteresseerd in het wel en wee en toekomst van de duiven sport. Ze zijn veel meer geïnteresseerd in super uitslagen om uiteindelijk daar hun financieel voordeel mee te doen. Onze bestuurders hebben de verantwoording voor alle liefhebbers zoals bedoeld toen de duivensport ooit werd opgericht. Wij willen onze duivensport weer terug die is namelijk van ons afgepakt. Onze sport is vervormd tot een gedrocht waar het gros wekelijks mee mag doen ter opluistering van enkele. Ik heb de duivensport altijd waar dan ook kunnen promoten omdat het een eerlijke prachtige sport was. De laatste jaren is er van die eerlijkheid hier in de regio geen spaan meer over.Bestuurders doe wat en ga over tot actie en je zult versteld staan hoeveel liefhebbers jullie hier dankbaar voor zullen zijn.