We zijn een dag later met het schrijven van mijn blog omdat we veel andere verplichtingen op zondag hadden. Zaterdag hadden we geen puf meer over na een hele dag duiven wachten in de zon. Het was een veelbewogen duiven weekend. We begonnen met de jonge duiven en zoals we eerder schreven hebben we heel veel vertrouwen in de ploeg jonge duiven van 2018. De jonge duiven hebben geen enkele ziekte doorgemaakt en we hebben dan ook nog geen enkel vorm van medicatie hoeven toe dienen. Ze zagen er dan ook uit als gouden haantjes. Ze vlogen met gemak soms 2 uur (1 maal daags) en we hebben ze goed op geleerd. We hebben twee rondes gekweekt en die tweede ronde is afgelopen week iedere dag naar Zevenbergen gebracht. Zoon Jochem werkt daar namelijk op dit moment. Dus elke morgen om 5 uur duiven pakken en om kwart voor 6 overladen en vanaf half 7 mandje voor mandje in Zevenbergen los. Ze kwamen snel en hard vliegend naar huis. Vrijdag avond 89 jonge ingekorfd in superconditie. Vol verwachting stonden we zaterdagmorgen op. Samen met clubgenoot Jaap Burgraaf en zijn pa hebben we eerst vroeg op de duiven van Dax zitten te wachten.Het was rond half 7 het mooiste weer van de wereld om de jonge duiven te lossen maar ja dat schijnt tegenwoordig nog al erg moeilijk te zijn.
Dan eindelijk om kwart voor 10 duiven los en tegen elf uur zagen we een koppeltje duiven aankomen en daar kwamen de eerste duiven ook gelijk uit duiken. We hebben genoten van de aankomsten, een prachtig gezicht en we hadden er snel en achter elkaar 60 thuis. Maar toen we terug kwamen van het afslaan was er niet eentje bij gekomen en ook in de avond kwam er amper een duif. Nu heb ik behoorlijk taaie duiven die niet gauw opgeven dus keek ik zondagmorgen vroeg in vertrouwen naar de klep. Er verscheen echter geen duif en over de hele zondag hebben we alleen enkele gewonde duiven thuis gekregen. Ongelooflijk maar waar .Anderen liefhebbers hadden met afslaan bijna alles thuis maar ik ben nu nog (maandag avond )een mooi stelletje duiven kwijt. Wat ik wel constateerde was dat de duiven erge dorst hadden en de jonge duiven er verfomfaait uit zagen. Ze gingen de mand in als goudhaantjes en kwamen terug als oliebollen. Sommigen zijn echt over de kook geweest en zijn nog de oude( jonge duif) niet. Wat is vroeg lossen toch belangrijk als de jonge nog niet drinken in de auto.We hadden dus 89 duiven mee in de club en er waren 245 duiven ingekorfd. We vlogen 2-3-4-5-6-7-8-10-11-12-15-16-18-20 enz. 89/30.In het rayon tegen 1614 duiven begonnen we met de 12e en vlogen er 24 prijs.
We hadden met gemengde gevoelens voor Argenton ingekorfd nadat een deel van onze duivinnen verleden week gebraden waren thuisgekomen na een pittige 400 km vlucht. Vooral de “517” was er toen behoorlijk slecht aan toe. Maar ze herstelde snel en stond er weer goed op anders had ik ze niet gekorfd. De doffers waren verleden week redelijk behoorlijk goed thuis gekomen dus het vertrouwen was er wel toen we na 9 uur vliegen de duiven verwachtte. Het was warm en drukkend weer toen Jochem en ik samen even voor vieren in de lucht stonden te turen .We spraken onze bewondering uit voor de duiven die vanaf kwart voor 7 aan het vliegen waren onder deze zware omstandigheden.
Dan zien we een duif knetterhard, vallend en draaiend als een jonge duif naar beneden suizen. En even later met de turbo aan twee rondjes keihard over de huizen hier gieren en dan weet je het eigenlijk al. Ze is er weer “Sara” ons vliegend wonder. Met allebei kippenvel en eigenlijk een soort ontroert tegelijk zien we haar dan enkele seconden later voor ons op de klep staan. En geloof me ze heeft totaal niets van zo’n vlucht. Maar dan ook echt helemaal niets ze klapt naar haar doffer toe en staat in haar broedbak te koeren als een weduwnaar die na een week weer zijn duivin ziet. We waren de eerste die een duif van Argenton meldde in Lekkerkerk en ze blijkt later de 11e NPO te vliegen tegen 2103 duiven.
Wat wij ondertussen ook heel goed beseffen is dat dit een heel unieke duif is. En we hebben dan ook Zondagmorgen besloten haar niet meer te spelen want ik durf te zeggen dat er nergens anders zo’n duif rondvliegt. Een duif die half gekortwiekt (ze mist gewoon ¼ van haar vliegvermogen van haar linkse vleugel) zulke prestaties neerzet is uniek. Ze staat op dit moment in onze kring op de 1e plaats as duif generaal met 13 prijzen en op de 1e plaats asduif fond met 3 prijzen en op de 1e plaats fondduif generaal met 10 prijzen. In heel Zuid-Holland staat ze op een mooie 3e plaats maar daar telde de 2e dagfondvlucht (die terug werd gebracht naar Laon) niet voor. Op deze ingekorte dag fond vlucht vloog ze ook nog even (met echt duivenweer) de 5e prijs tegen 8578 Zuid-Hollandse duiven. Zou er op dit moment een betere zijn? Ik weet 100% zeker dat ze de laatste 2 fond vluchten fluitend afraggelt, maar dan.
Stel dat ze kampioen duif van Zuid-Holland wordt onder deze loeizware omstandigheden.(De eerste Reeuwijkse duif staat op plaats 40).Ik weet heel goed wat er voor dit soort duiven betaald wordt. Het wordt dan een groot probleem want ik wil deze duif echt niet kwijt. En wil ook niet voor dit duivelse dillema geplaatst worden. We doen bewust nu een stapje terug en hopen dan later met meerdere Sara’s terug te komen. Ze gaat niet meer mee en ze wordt binnenkort gekoppeld. Ook hebben we met de fokkers van “Sara”, Carlos en Sara de Meersman uit Moorslede (België) afgesproken om volgend seizoen het ouder koppel ook weer eens terug te zetten. Toen we om zeven uur af gingen afslaan waren alle doffers thuis maar bijna alle ( vorige week gebraden) duivinnen nog niet. De omgekeerde wereld dus eigenlijk. We moesten toen gelijk aan Steven van Breemen zijn commentaar op mijn vorige blog op Facebook denken. Steven schreef verleden week, dat door verkeerd laden(verkeerde plaats in de auto) goede duiven helemaal naar de knoppen worden geholpen. Alle duivinnen zijn ondertussen weer thuis behalve de “517” en dat is toch gewoon mijn eigen schuld. Natuurlijk was ze aan de buitenkant weer perfect maar ze heeft blijkbaar toch niet genoeg energie gehad om weer zo’n zware klus in zo’n korte tijd af te werken. Nogmaals eigen schuld en nu maar hopen dat ze nog leeft want dan kom ze zeker nog naar huis. Ondertussen krijgen we meerder berichten van liefhebbers die uitstekend presteren met onze duiven op deze zware vluchten. Nu we “Sara” niet meer spelen en de “517”niet meer aanwezig is stoppen we met de duivinnen en gaan we alleen met de doffers verder. Ook daar zitten ondertussen 2 doffers bij met beschadigde vleugels en een met een kapotte borst. Maar we hebben genoeg vertrouwen in de overgebleven doffers om de laatste 2 klassiekers succesvol af te werken.
Tot volgende week.
Martin.