Ik heb naar aanleiding van mijn blog “Hoe verder met onze duivensport” heel veel positieve reacties gehad. Op face book kun je ook veel reacties lezen en deze zijn bijna allemaal van de zelfde strekking. Waar het in het kort op neer komt is dat we het eigenlijk helemaal niet eens zijn met de koers die onze voorzitter heeft uitgezet. Zijn grote plannen gaan ons allemaal veel te snel en zijn opmerking “de trein is vertrokken” zorgt voor veel onrust. Het gevoel dat ons iets gaat overkomen dat we eigenlijk helemaal niet willen is bij de meeste postduiven liefhebbers sterk aanwezig. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Dat is eigenlijk heel simpel .De meeste duivenliefhebbers hebben geen bestuurders kwaliteiten en zijn eigenlijke alleen maar geïnteresseerd in hun toch al behoorlijk tijdrovende hobby. Zij hopen dat de door hun gekozen bestuurders hun belangen goed behartigen. Het gevaar zit hem in het feit dat uiteindelijke topbestuurders steeds meer macht krijgen. Ik kreeg een mail van een duivenliefhebber die wel veel ervaring als bestuurder heeft. Ik was onder de indruk van zijn heldere analyse over wat ons op dit moment aan het overkomen is. Ik heb hem gebeld en gevraagd of ik zijn mail mocht publiceren. Dat was prima en toen ik hem vroeg of ik ook zijn naam er onder kon zetten twijfelde hij. Toen ik door vroeg vertelde hij mij dat hij recentelijk nogal wat gezondheid problemen achter de rug heeft en niet zat te wachten op “de druk” die dit weer tot gevolg zou kunnen hebben. Dat begrijp ik en respecteer ik maar “het doel heiligt het middel”dus besluit ik zijn analyse toch te publiceren. Ik hoop dat na het lezen van deze mail iedereen wat betere inzichten heeft gekregen. En dat bestuurders die nog iets kunnen redden er ook iets aan gaan doen, voordat de puinhoop zo dadelijk compleet is.
Goede morgen Martin,
Met veel belangstelling en instemming heb ik je laatste blog gelezen.
Maurice haalt hier de truc uit om eerst de handen op elkaar te krijgen voor één doelstelling, een stip op de horizon van 2021, waar iedereen het mee eens is, het behoud van de duivensport. Natuurlijk waren de kiesmannen (afdelingen) het hiermee eens. Zo’n algemene doelstelling daar kun je immers moeilijk op tegen zijn. Wat hij verzuimde, heel bewust, is een nadere invulling te geven over de wijze waarop die doelstelling bereikt zou moeten worden. De kiesmannen zijn hier vierkant ingetuind. Zij hebben in feite carte blanche gegeven zodat het NPO bestuur zijn gang kon gaan. Nou, dat hebben we (= de liefhebbers) geweten.
Er zijn allerlei dingen in gang gezet waar de liefhebbers helemaal niet op zitten te wachten. En het is menens, hoe dan ook Maurice zal koste wat kost zijn plannetje realiseren. Het lijk wel de Turkse democratie, waar ieder die het niet eens is met de dictator buiten spel wordt gezet. In de wandelgangen hoorde ik al dat liefhebbers, functionarissen en afdelingen die het niet met hem eens zijn gesanctioneerd gaan worden.
Gelukkig beginnen mensen wakker te worden en pikken dit arrogante gedrag niet meer. Ik hoor van de doorsnee liefhebber om me heen allerlei protesten en tegengeluiden. Men begint door te krijgen dat het beleid, ondanks die mooie doelstelling van GPS 2021, niet hun belang dient en heel veel geld gaat kosten. Ze beginnen te snappen dat binnen niet al te lange tijd de professionals en sponsoren het voor het zeggen hebben. Zij zitten niet te wachten op nog meer invloed van professionals die commerciële belangen hebben die Maurice maar al te graag onderschrijft.
Het gaat deze man, denk ik, alleen om zichzelf. Deze egotripper wil de grote jongen zijn bij de FCI, kickt op het feit dat hij de Olympiade naar ons land haalt, wil goede maatjes zijn met de grote jongen (lees mega hokken en full professionals). Bekommert zich meer om nationale vliegprogramma’s en nationale concoursen dan om het belang van de gewone liefhebber. HIJ wil meetellen in de internationale duivensport. Allemaal zaken die zijn ego strelen. Wapenfeiten waarmee hij straks de geschiedenis in wil gaan als ‘Redder van de duivensport’.
Deze man vergist zich, omdat hij denkt dat de duivensportorganisatie een commercieel bedrijf is in plaats van een ledenorganisatie die voornamelijk op de been gehouden wordt en moet worden gehouden door vrijwilligers. In zo’n organisatie kun je slechts besturen bij gratie van die vrijwilligers, want daar doe je het voor en niet voor je eigen succes. Ik heb in mijn werkzame leven heel wat organisatieveranderingen mogen begeleiden, maar steeds weer gaat het om het creëren van draagvlak en feeling houden met de mensen voor en met wie je die verandering in wilt zetten.
Gelukkig hoor ik dat steeds meer duivenliefhebbers zijn trucjes door beginnen te krijgen en dit niet meer accepteren. En dat begint als ik het goed zie ook door te dringen tot de bestuurders van afdelingen en verenigingen. Maar, wie pakt de handschoen op? Er wordt veel geroepen en kritische stemmen worden steeds luider, maar als we niet snel een stokje steken voor deze heilloze weg zijn we te laat. In plaats van het tij te keren zijn we straks met niet meer dan 5000 leden die gedicteerd worden door de belangen van de professionals. We mogen dan misschien nog wel een sportbond hebben met alle professionaliteit naar voorbeeld van de collega bonden in Papendal, maar de duivensport zo als die door het overgrote deel van de nu nog 17000 leden wordt gewild is ter ziele.
Ik wens je straks mooie vluchten en een goed weekend.
Tot zover de meer dan interessante analyse van iemand die wel de bestuurlijke ervaringen heeft die wij (de modale duivenliefhebber)vaak missen.
Martin.