Aangezien ik al een behoorlijk lange tijd op deze aarde heb rondgelopen kan ik spreken over enige levenservaring. Ik heb grote denkers bestudeerd en mensen die door hun wijsheid en vaak indrukwekkende daden sporen in het verleden hebben nagelaten .Mijn speurtocht was een speurtocht naar kennis omdat kennis onwetendheid verdrijft en je door kennis ook fouten kan voorkomen .Vaak zoeken we iets heel ver weg terwijl we het eigenlijk binnen handbereik hebben maar gewoon niet zien. Zo is het ook met onze duiven we reizen soms de halve wereld af voor betere duiven terwijl twee straten of dorpen bij onze woonplaats vandaan veel betere duiven zitten. Veel betere duiven dan we voor soms veel geld van plan zijn om ergens anders ver weg te gaan kopen.
Zo eindigde mijn zoektocht naar kennis niet bij een goeroe (leraar) ergens op een berg in India. En ook niet bij een verlichte Lama (leraar) ergens in Tibet. Maar ik vond mijn leraar gewoon aan het einde van de straat in een kerk. Het was HIJ die verantwoordelijk is voor het ontstaan van al die kerken in de hele wereld die mijn goeroe/lama werd. HIJ is de leraar geworden die mij uiteindelijk het geluk bracht waar ik jarenlang naar op zoek ben geweest. Van hem heb ik geleerd dat zelfkennis de belangrijkste kennis is die een mens kan vergaren. Al heb je alle kennis van de wereld op gedaan en is Einstein bij jouw kennis vergeleken een analfabeet.Maar je mist zelfkennis dan blijf je toch volledig in gebreke tijdens je verblijf hier op aarde. Ik zal dat niet verder uitleggen want dan wordt het geen duivensportblog maar een soort preek (-:
Ik heb dus geleerd dat ik op het gebied van duivensport veel en veel te nonchalant ben en we kunnen daar gelukkig soms zelf om lachen.Martin uit onze vorige duivensportclub heeft me daar vroeger regelmatig hoofdschuddend over aan gesproken.
De inkt van het verhaal over Brutus( een verhaal over nonchalante) is nog niet opgedroogd of ik kan het volgende verhaal over nonchalante al weer schrijven. We hadden dus net als vorige week 68 jonge duiven ingekorfd voor Pontoise een dikke 350 km. We hadden niet verwacht dat de duiven op Zaterdag zouden worden gelost en waren dus blij verrast dat ze toch vroeg werden gelost. Nico dacht dat de duiven rond de 75 km zouden maken met Noordwesten wind dat zou betekenen dat de duiven rond kwart voor twee zouden arriveren. Duiven voor de na lijn had ik helemaal niet ingekorfd dus gingen we even bij buurman Arie kijken toen zijn duiven van Asse-Zelik moesten komen.Toen die duiven thuis waren en na nog even nagepraat te hebben met voorzitter André opperde André dat ze wel eens eerder zouden kunnen komen dan kwart voor twee. Dat dacht ik ook dus ging ik iets voor één uur naar huis. Aangezien het regelmatig flink regende besloot ik nog even buienradar te raadplegen om te zien wat mijn jonkies onderweg allemaal tegen zouden kunnen komen.
Terwijl ik achter de computer zat begonnen de honden te blaffen en liep ik naar de keuken om te zien of er al iemand was om duiven te letten. Daar stond buurman Arie en toen ik de poort opende wees hij naar het dak en riep volgens mij zit er al een duif op het dak van Pointose. Stomverbaasd zag ik idd een duif op het dak zitten .Razend snel zette ik het kloksysteem aan en haalde de schuif weg die voor de invliegklep zit. Na wat roepen kwam het duifje naar beneden en bleek het een halfzusje van de “517” te zijn( een van mijn betere jonge duiven).Direct daarna kwam de trein opgang en kwamen ze toch behoorlijk snel achter elkaar naar huis. Arie vertelde later dat hij nog met André stond te praten toen er plotseling een duif rond draaide. Omdat de duif bleef draaien en vliegen dacht Arie dat het er misschien een van hemzelf was. Maar deze duif is gewend om bij mij op de klep te vallen maar die was nog afgesloten. Dus uiteindelijk viel het duifje maar op het dak van mijn huis en zag Arie dat het een duif was die hier thuis hoorde. Nadat Arie enkele keren geroepen had en hij geen respons kreeg besloot hij maar om mij te gaan waarschuwen. Enkele minuten zijn we dus zeker wel verspeeld en dat is dus funest met zo’n hoge snelheid en dat is goed te zien aan onze uitslag in groot verband. Tegen 15.317 duiven beginnen we met prijs 362 en spelen we 68/33. In de club wonnen we toch nog de (onverdiende) 1e prijs Pontoise 127 duiven 1-2-4-5-6-7-8-9-10-11-12-13-14-15-16-18-20-21-22-23-26-27 68/22. Nonchalante we gaan er nu toch echt wat mee doen want het onbevredigende gevoel na de affaire met Brutus en de nu weer met de “527” is heel vervelend en duurt langer dan ik zelf eigenlijk wil toegeven. We lachen wel maar eigenlijk “als een boer met kiespijn”
Fijne Zondag
Martin.