Afgelopen weekend werd er vanuit het Franse Issoudun onze jaarlijkse nationale dagfond klassieker gevlogen. Voor mij een afstand van ruim 580 km. Ik vind het altijd leuk om onze krachten te meten en zeker tegen tophokken die een beetje op dezelfde afstanden spelen. Als het moeilijk en/of zwaar gaat is het namelijk geen eerlijk spelletje tegen mannen waarvan de duiven nog 100/ 200 km verder moeten vliegen. We keken dus uit naar afgelopen Zaterdag en waren blij dat onze duiven vroeg werden gelost.

De mededeling dat de duiven slecht waren vertrokken verontruste me niet echt. Dacht alleen maar beter dan weer 3 nachten mand. Onze duiven zitten dit seizoen- bij wijze van spreken- haast meer in de mand dan op het hok. Ik had alles wat vleugels had ingekorfd op twee gewonde duiven na. De hokken waren leeg en er waren 55 duiven op weg van Issoudun naar Krimpen a/d Lek.

Zaterdagmorgen vroeg werd ik gebeld door mijn Chinese sportvriend Jack of hij hier duiven mocht letten. Dat vond ik wel leuk en eigenlijk ook wel een hele eer. Rond 12.00 kwam Jochem en even later Jack samen met zijn chauffeur( en ook een duiven enthousiasteling) achterom.

Even later werd de tuintafel ingericht met een soort camera en werd er een life verbinding met China aangebracht. Jack begon gelijk in het Chinees te ratelen met zijn kijkers/luisteraars in China. Dat deed hij met zoveel geestdrift dat Jochem lachend de opmerking maakte “Het lijkt Mart Smeets wel die een basketbal wedstrijd aan het verslaan is” Terwijl Jack dus druk aan het ratelen was met zijn Chinese toehoorders kwam Nico achterom. Die keek (omdat hij van niets wist) stomverbaasd en stelde zich even later netjes voor aan de breed lachende Chinezen. Ondertussen liep de tijd door en begonnen Jochem en ik al regelmatig het luchtruim in te turen. Tussen neus en lippen door vertelde Jack dat hij gisterenavond bij een nationaal top hok op Aachen was wezen letten en dat hij geen duif had zien vallen. Ik begon de druk ineens te voelen dat ik nu dus wel moest presteren.

Een life verbinding met China (met ik weet niet hoeveel kijkers) en dan geen duif op tijd pakken leek me een slecht scenario. Terwijl Jack helemaal in zijn verslag opging zag ik een duif aankomen en riep behoorlijk hard “Daar komt er één” Jack vloog als door een bij gestoken van zijn stoel en richtte snel de camera richting valklep en was net op tijd om het vet kras duivinnetje nog vallend te filmen. Terwijl hij dichter bij kwam viel er nog een duivinnetje pats boem op de klep. Alles mooi door Jack gefilmd en door alle kijkers in China life aanschouwt.

“Wie zijn het” vroeg Jochem direct. De 1e was een jaarling dochter van Mike en de 2e een jaarling dochter van Robinjo ,twee dochters van echte dagfond cracks. Snel gemeld en ondertussen zat de chauffeur al op de meldlijst te kijken en wist te vertellen dat het 2 vroege duiven waren. Dan als een duiveltje uit een doosje kwam daar ons “Witkopje” uit de lucht vallen en ook die zat vroeg. Dit duivinnetje is een jaarling zusje van onze beste duif van het hok de “539”.

Drie prachtige jaarlingduivinnetjes dus die ondertussen al 4 pittige dagfondvluchten op hun conto hebben staan. Dan komt langzaam de trein op gang en blijkt het weer geen makkelijke klus te zijn en zien we veel duiven thuis komen die op weg naar huis flink wat regen zijn tegen gekomen. Als ik de volgende dag een filmpje krijg toegestuurd vanuit België, waarop te zien is hoeveel regen er gevallen is in Aalst op zaterdag dan is het niet vreemd dat er hier nog een paar ontbreken. Al met al toch weer een prachtige uitslag met als eerste in heel Nederland 3 duiven op de uitslag en tegen 34.214 duiven beginnen we met 29-30-45 en vliegen 35 prijzen van de 55 duiven. En al we dan naar Jac. Broos en zijn maat Ad van Hooijdonk kijken die beginnen met 27-48-53 11/11 die dus de tweede zijn met 3 op de uitslag dan kunnen we concluderen dat de “van Zonnetjes” het prima hebben gedaan op nationaal Issoudun dit weekend.

Martin.